مردم خواسته دنیا خرده گیاهى است خشک و با آلود که از آن چراگاه دورى‏تان باید نمود . دل از آن کندن خوشتر تا به آرام رخت در آن گشادن ، و روزى یک روزه برداشتن پاکیزه‏تر تا ثروت آن را روى هم نهادن . آن که از آن بسیار برداشت به درویشى محکوم است و آن که خود را بى نیاز انگاشت با آسایش مقرون . آن را که زیور دنیا خوش نماید کورى‏اش از پى در آید . و آن که خود را شیفته دنیا دارد ، دنیا درون وى را از اندوه بینبارد ، اندوه‏ها در دانه دل او رقصان اندوهیش سرگرم کند و اندوهى نگران تا آنگاه که گلویش بگیرد و در گوشه‏اى بمیرد . رگهایش بریده اجلش رسیده نیست کردنش بر خدا آسان و افکندنش در گور به عهده برادران . و همانا مرد با ایمان به جهان به دیده عبرت مى‏نگرد ، و از آن به اندازه ضرورت مى‏خورد . و در آن سخن دنیا را به گوش ناخشنودى و دشمنى مى‏شنود . اگر گویند مالدار شد دیرى نگذرد که گویند تهیدست گردید و اگر به بودنش شاد شوند ، غمگین گردند که عمرش به سر رسید . این است حال آدمیان و آنان را نیامده است روزى که نومید شوند در آن . [نهج البلاغه]
 
شنبه 92 مهر 27 , ساعت 11:7 صبح



نمایشنامه چیست؟ چگونه نمایشنامه بنویسیم؟

نمایشنامه چیست؟

سوالی که اگر پاسخی برایش یافت
شود ،مسئله ی اصلی نمایشنامه نویسی حل خواهد شد .ما باید به چه نوشته ای
نمایشنامه بگوییم؟ تفاوتهای اساسی نمایشنامه با سایر انواع ادبی در چه
فاکتورهایی خلاصه می گردد؟

نمایشنامه متن نگارش یافته ادبی – نمایشی است که برای اجرای روی صحنه تئاتر یا خواندن نوشته می شود.

«
نمایشنامه » ژانر یا نوع ادبی خاصی است که با «داستان » تفاوت دارد، عناصر
و ابزارهای نمایشنامه نویسی فراتر از داستان به کار گرفته می شوند.آنچه در
داستان «بیان » و « توصیف» می شود، در نمایشنامه باید «دیده» و « تصویر»
گردد.

حتماً این ضرب المثل عامیانه را شنیده اید که می گوید:

شنیدن کی بود مانند دیدن ؟ زلیخا گفتن و یوسف شنیدن !

آری
نمایشنامه نویس، متنی را برای دیده شدن، اجرا و تصویر نمودن عینی وعملی
روی صحنه می نویسد . در حقیقت « نمایشنامه » نقشه و طرح کامل و جامع مهندسی
برای ایجاد ساختمان نمایش روی صحنه است که همه ی جزییات و جوانب آن در نظر
گرفته می شود.

علاوه بر جنبه ذاتی و جوهری، شکل ظاهری نگارش نمایشنامه نیز با نگارش داستان فرق دارد.







لیست کل یادداشت های این وبلاگ