شنبه 92 مهر 27 , ساعت 4:57 عصر
خانه ی دلم اگر چه نسوخت زآتش گناه،
دیواره اش ز دوده سیاه گشتهست، سیاه
و افسوس که خود آلودهام جوارح خود را
به لغزش چشمم، به هوس رانیام ، به اشتباه
کافر نبوده ام هرگز به دین و شریعتش ولی
ایمان برای من نمانده از دست این نگاه
عمرم گذشت، دریغا چه زود و چه بد گذشت
من ماندم و یک گریه و صد بغض و هزار آه
نوشته شده توسط زهرا | نظرات دیگران [ نظر]
لیست کل یادداشت های این وبلاگ